17-01-2009
Klara in het paleis

Interview met premier en poëziekenner Herman Van Rompuy door J.P. Rondas

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Quote:
" Ik vind Anton van Wilderode als taalkunstenaar één van de grootste dichters van de Nederlanden. Hij heeft ook de prijs van de Nederlandse letteren gehad enfin ik bedoel van de Vlaamse letteren (*) heeft hij gehad. Maar hij is als taalkunstenaar bijna in het zog van Guido Gezelle. "

 

(*) Van Rompuy bedoelde waarschijnlijk de driejaarlijkse staatsprijs waarvoor Van Wilderode tweemaal laureaat was (1980 voor zijn poëzie en 1987 als bekroning voor zijn literaire loopbaan)

 

 

 

 

Vrijdag 13 mei 2016

De bende van Annemie op Radio 1

Interview met Tom Lanoye

 

 

 

Quotes: klik hier

 

Laat deze lovende uitlatingen van de 'linkse' auteur vooral pijnlijk vingerwijzend en als beschamend nalatig in de oren klinken van de huidige generatie Vlaamsvoelende politici die de nagedachtenis van één van de voortrekkers van onze Vlaamse cultuur zo schromelijk verwaarlozen.

 

 

 

Te lezen op de website van de Nederlandse schrijver Wim Hazeu (°1940)

 

 

In 1987 kocht ik op de Antwerpse Boekenbeurs de Verzamelde gedichten van de Vlaamse priester-dichter Anton van Wilderode (1918-1998). Na eerste lezing ging ik al voor de bijl: wat een prachtige, erudiete, lyrische dichter. Daarna nam ik de bijna 500 gedichten, meestal uit kwatrijnen opgebouwd, mondjesmaat tot mij. Rustig genieten. Het ergerde mij dat Van Wilderode in Nederland nauwelijks bekend was. In 1994 deed ik daar wat aan door in gebonden vorm bij mijn uitgeverij De Prom de bundel Ex libris uit te geven. En ik zorgde voor een grandioze presentatie op 20 maart 1994 in De Brakke Grond te Amsterdam, waaraan naast muzikanten de dichters Michele van der Plas, Benno Barnard, Wim Pendrecht, Guillaume van der Graft, J.W. Schulde Nordholt en Ad den Besten deelnamen. Ik zag Anton glunderen, in bescheidenheid.
In april 2018 liep ik met Thera argeloos door Sint-Niklaas, op weg naar de schouwburg om er te spreken over Lucebert. Onderweg stonden wij plots bij de St Jozef-Klein-Seminarie voor een gigantisch beeld uit 1994 van een schrijvende Anton van Wilderode waarin ik de maker Wilfried Pas herkende. Langs zijn even groot beeld van Willem Elsschot in Antwerpen loop ik jaarlijks. Wat een prachtige aanwinst van en voor de stad Sint-Niklaas; een voorbeeld hoe een overheid met dichters kan/moet omgaan. Ik wist niet dat Van Wilderode van Sint Niklaas was, en dat hij ooit leraar was van de dichters Paul Snoek en Tom Lanoye. Sint-Niklaas, een stad om niet te vergeten. Er zijn meer beelden, er zijn mooie musea, een bibliotheek, een schouwburg (aan het Paul Snoekplein!).