De eerste blaren van september vallen
in het verwilderd park van Cortewalle.
Vergiftigd kopergroen vreet in het brons.
De kalken lovertjes van de guirlandes
zijgen geruisloos uit de sierplafonds.

Het klavecimbel van de wind, de regen
als een piano regelmatig tegen
de ruiten zonder hartstocht of gerucht.
De deuren op een dunne kier bewegen
soms even in een onderstroom van lucht.

Het water aan de kelders tekent halen
van halve cirkels, krullen en spiralen.
De vis die naar de oppervalkte schiet
achter een snoer van borrelende kralen
veegt het kasteel uit maar hij ziet het niet.

Uit: 'Ik adem mijn eigen aarde' 1974
Oorspronkelijk (1967) gepubliceerd in het fotoboek 'Sint-Niklaas en het Land van Waas'.

Cortewalle is een prachtige waterburcht gelegen in een uitgestrekt park van 10 ha. Het oudste gedeelte dateert uit het begin van de 15e eeuw.