De dries na het sneeuwen vannacht
en de ijsregen kort en pal
is een kil paradijs van kristal.
Alleen de vogels zijn zacht.

Ze dansen voorzichtig uit
hun witte foedralen te voorschijn
met kopjes die heel en al oor zijn
voor ieder apart geluid.

De canada rinkelt als glas.
En de vogels, een ogenblik
roerloos bijna van schrik,
ruisen weg in het struikgewas.

Uit: 'Ik adem mijn eigen aarde' 1974
Oorspronkelijk (1967) gepubliceerd in het fotoboek 'Sint-Niklaas en het Land van Waas'.