September is van zijde, zonder zon
en roerloos zelfs tot in het rietboseiland
dat zich handhaaft op het geduldig tijzand;
van tin zijn watervlak en horizon.

De wilde tegenrukken worden schaars;
tussen een wal van onluidruchtig lover
legt zich de Durme langzaam achterover
met lange modderarmen landinwaarts.

Uit: 'Ik adem mijn eigen aarde' 1974.
Oorspronkelijk (1967) gepubliceerd in het fotoboek 'Sint-Niklaas en het Land van Waas'