De pilaren staan buiten. Van binnen
is de kleine kapel een kamer
vol eeuwenoud sneeuwlicht van kaarsen,
vol klaarten uit kalk en linnen.

De stenen heiligen bezinnen
zich zonder lawaai te maken
en even stil op de schaliedaken
ligt de poedersneeuw tijd te winnen.

De winterdag moet nog beginnen
met hanengekraai en hamers.
In plassen blauw regenwater
zwermt de wind met bevroren vinnen.

Uit: 'Ik adem mijn eigen aarde' 1974.
Oorspronkelijk (1967) gepubliceerd in het fotoboek 'Sint-Niklaas en het Land van Waas'

De heidekapel.
Zoals de naam al doet vermoeden ligt de kapel middenin de Waasmunsterse heide. De kapel is gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw van Zeven Weeën.