Hier en vroeger 1
In memoriam patris, obiit 1939

Iets zeer vertrouwds wil zich aan mij verklaren
terwijl ik neerlig in de zoete wind:
een zondag zittend onder notelaren
thuis in september als de nacht begint.

De blaren rusten als gespreide handen
doorzichtig koel op het verandaglas
en plotseling als de witte lampen branden
ontwaakt een weldaad in het struikgewas.

Uit: "Het land der mensen "