Dag na dag 4

Toen, in die tijd, begon begin september
de herfst altijd, hij was er in drie dagen
met plotseling verdriet van regenvlagen
die het traag ritueel der spelen remden.
Wij liepen huiswaarts in eendrachtig zwijgen
en bijna boos onder de zwarte draden
waarop ineens geen zwaluwen meer zaten.

De notelaars ontbladerd en oneigen
lieten de zomer los, wij zagen zonder
gezicht de zon boven het dorp, en onder.

Uit: "Dorp zonder ouders "