Landschap der ziel 3

Zittend op een terras waar nachtwind nadert
en overdenkend hoe het leven mij
hooglijk begiftigde met zijn genaden
stijgt soms de angst, een blinde golf gelijk.

Maar drinkend uit de glazen, traag geheven,
waarin de wijn vonkt parelend en zoet
moeten wij leren dat het zaligst leven
zijn droesem achterlaat van moer en bloed.

Uit: "Het land der mensen "