Dag na dag 5

De laatste fietsers tegenwind gebogen
over hun stuur zonder gerucht van kreten
of woorden waar ook komen langsgereden,
een draaiend wiel van sneeuw boven hun ogen.
De lampen aan en uit, de lange jassen
van leer en lamsvel losgelaten kraken
met korte klappen tegen as en spaken.

De buurtschap onder perelaars en pannen
blijft ingesloten door de slaap der muren
om witte hoeven stallingen en schuren.

Uit: "Dorp zonder ouders "