De doden

De doden met hun ogen van aarde
met handen en voeten van gras
zijn de stilste doden der wereld.
Zij zijn gelijk halmen en aren
verbaasd zonder woede gevallen,
de weerloze akker van Vlaanderen
ligt van hun aanwezigheid vol.

Zij roepen hun boodschap van vrede
met wrede verhakkelde monden
met modderspatten en wonden.
De levenden moeten het weten
het nooit meer moedwillig vergeten
terwijl zij ademen eten
in het heilig rijk der gezonden.

Uit: "Aan de weg timmeren "