Avonden in La Mancha 1

Als door een poort rijdt men het donker binnen
roekloos gewiegd op de oneven weg
langs korte heesters die eensklaps beginnen
en soms een huis dat sluimert in zijn heg.

Dan houdt het leven op. Men voelt het grote
landschap als aangedragen op de wind
rood van het roest der heuvels. Hier begint
het mateloze land van Don Quijote.

Uit: "Het land der mensen "