Het Moerhof, de Verloren Hoek,
de rulle wegels zonder sporen
voorbij een hete muur van koren;
het riet is naar de zee op zoek,
de leeuwenmuil laat zich niet horen.

Nog roept met een bedroefde stem
de koekoek uit zijn dorp van blaren,
de moerhaas recht zijn grijze haren
en in de bedden van de brem
slapen de warme vogelparen.

Uit: 'Ik adem mijn eigen aarde' 1974
Oorspronkelijk (1967) gepubliceerd in het fotoboek 'Sint-Niklaas en het Land van Waas'

De Verloren Hoek en het Moerhof zijn twee locaties die zich op het literair wandelpad bevinden.
De Verloren Hoek is een afgelegen plek midden in het veld en het Moerhof is een gerestaureerde boerderij eenzaam gelegen midden in de bossen.