Hoog in een verend zweven
zijn de voortekens al gegeven.
Beneden, bevangener, banger,
duurt het dagenlang langer.

Achter de aftrekkende boze
wolkjes begint al wat blauw te blozen
maar het akkerland neerliggend moe
blijft nog van voren aan toe.

Uit: 'Ik adem mijn eigen aarde' 1974.
Oorspronkelijk (1967) gepubliceerd in het fotoboek 'Sint-Niklaas en het Land van Waas'